Her iki kasabanın sakinleri, karşılıklı nefret ve korku duygularıyla uzun süredir birbirlerinden uzak durmaktadır.
Bir gün, Rimolu iki sevimli yaramaz Bızdık ve Minnik, macera yaşamak üzere çöle gitmeye karar verirler.
Bu sırada, Zimo Ailesi de, küçük kızları ve henüz yumurta halindeki Zimo yavrularıyla çölde piknik yapmaktadır.
Ailenin piknik eğlencesi, beklenmedik bir şekilde yarıda kesilir; kargaşa sırasında aile yumurtayı kaybeder.
Bızdık ve Minnik, Yavru Zimo´yu bulurlar ve yardım için Rimo´nun bilgesi Çaça Nene´ye başvururlar.
Zimo Ailesi de, Zimo Amca´dan yardım ister.
Bu iki grubun başına gelen olaylar, iki kasabanın tarihini değiştirecek bir maceraya yol açar.
Kuklalar Kadar Olamamak
Özel bir animasyon türü olarak kuklayla film yapmak, ilk bakışta, diğerlerine göre çok daha kolay, daha basit bir işmiş gibi görünebilir..
Fakat bu hiç de göründüğü kadar basit olmamalı..
Perdede izlerken ilk akla gelen, "Eline geçirdiğin bez kuklaların ağzını, bedenini oynatarak ve seslendirerek canlandırmayı yapıyorsun; ne var ki.. gayet kolay işte." mealindeki tespit, pek de anlamlı değil bence..
Neticede burada yapılan -bazı küçük görüntü efektleri hariç- her şey, yani binbir çeşit kuklalar, dekorlar falan, gerçek malzemeler kullanılarak ve el işiyle yapılmış; ki sırf bu özellik bile, tamamı bilgisayarla halledilen animasyonlara nazaran bunun, çok daha emek ve zaman isteyen bir çalışma gerektirdiğini göstermekte..
Belki de sadece bana öyle gelmiştir, bilemiyorum; filmin başlarında, 'aşırı geveze ve gürültücü' bulduğum bu kuklalara, bir alışma süreci gerekiyor sanki..
Konunun ve karakterlerin belirdiği tanıtım kısmını geçtikten sonra, adeta kendine gelerek açılan, etrafa neşe saçmaya başlayan film, özellikle -iki kasaba arasındaki husumetin de kaynağı olan- Çaça Nene ile Zimo Amca arasındaki eski aşkın varlığıyla ve de yeniden alevlenmesiyle, iyice zenginleşiyor..
Daha çok çocuklara yönelik gibi duran, ama onların yanında sinemaya gidecek büyükleri de sıkmayacağını düşündüğüm Rimolar ve Zimolar, öte yandan, içinde çocuk değil de bir adam bulundurmaya çalışan -bencileyin- yaşlı çocukları da eğlendirebilecek özelliklere sahip, verdiği doğru mesajlara, mizahı da oldukça başarıyla ekleyebilmiş bir film..
Kuklaların / İnsanların, birbirlerini tanımadan etmeden, tarihi bir palavra ya da herhangi bir yanlış anlaşılma sonucunda birbirlerine düşman olabileceklerine işaret eden film, bunu gidermenin ve barışı, kardeşliği yeniden tesis etmenin tek yolunun -ilk adım biraz zor da olsa- gerçekleştirilecek bir diyalog ortamından geçtiğini, şimdi benim yaptığım gibi ciddi ciddi ahkâm keserek değil, neşeyle, güle oynaya anlatıyor..
Bu arada, savaşı da, barışı da ilk başlatan kıvılcımın aynı büyük aşktan sıçradığını göstermesi, bu 'ibretlik' filmin mana ve ehemmiyetini oldukça yükselten, devasa bir detay..
Evet baylar, bayanlar.. barışı kuklalar bile başarıyor da; sizler hâlâ barış süreçlerinin sürüncemesinde sürünmeye devam etmektesiniz..
Üstelik, bu mevcut kaotik durumdan pek şikayetçi görünmediğiniz gibi, şu kuklalardan da utanmıyorsunuz..
Son olarak, bu işin yaratıcılarını kutluyor; kendilerinden, sinemamızın bu el değmemiş patikasında çok daha başarılı çalışmalar, yeni yapıtlar bekliyorum..
Rimolar ve Zimolar: Kasabada Barış
Yönetmen: Nermin Er, İsmet Kurtuluş
Seslendirenler: Yekta Kopan, Janset Paçal, Ezgi Mola, Şevket Süha Tezel
Yapım: 2014, Türkiye, 75'
3 / 5