26.11.14

Ümmü Sıbyan: Zifir :: Azgın Liselilerin Sonu


Lise son sınıfta okuyan bir grup arkadaş, mezun olmadan önce son bir çılgınlık yapmaya karar verirler. 
Gece okula gizlice girip, öğretmenler odasında parti yapacaklardır.

Okula kimsecikler görmeden girmeyi başarırlar. 
Parti başlar; çok eğlenmektedirler, ta ki içlerinden biri yıllar önce okullarında intihar eden Kevser isimli öğrencinin ruhunu çağırmayı teklif edene kadar.

Başta hiçbirinin ciddiye almadıgı bu ruh çağırma seansı Kevser’in ruhunun gerçekten de gelişiyle kontrolden çıkar. 
Kana susamış Kevser, geçmişte yaşadıklarının intikamını almak için dönmüştür.

Halk arasındaki inanca göre Ümmü Sıbyan, hamile kadınların korkulu rüyası olan bir cindir. 
Kendi bebek sahibi olamadığı için hamile kadınlara ve bebeklerine musallat olur.

Evet.. Bu film de gerçek bir olaya dayanmaktadır

Bu türden korku yapımlarını, mantık süzgeçinden geçirirsen eğer, elinde pek de bi şey kalmayacağı çok açık..



Bunca yıl ve bunca filmden sonra, korku eşiği adeta Berlin Duvarı'na dönmüş bencileyin birini, daha fazla korkutarak kendini ona beğendirebilmen de biraz zor..
Bu durumda, türün klişelerinin dışında ortaya koyabileceğin yenilikler ve mevzuya ekleyeceğin farklılıklardır, başarıyı belirleyecek olan..




Bu açıdan bakıldığında, Ümmü Sıbyan: Zifir'in artılarını şöyle bi sıralayayım..

Filmin en önemli özelliği, mevcut iktidarın yönlendirmesiyle, ülkede 'yeniden' tabu haline getirilmeye çalışılan cinselliği, bu denli cesur ve işlevsel kullanabilmesi..
Hem de, giderek İmam Hatip'leştirilen bir lise binasında ve bir yandan cinsiyetsiz gibi davranmaları istenirken, öte yandan kızlı-erkekli bir arada olmaları sakıncalı görülen liseliler, hatta onların hocaları arasında gerçekleşen bir cinsellik bu..




Ayrıca, Türk Sineması'nın ezeli problemi olan sevişme sahnelerinin, oldukça düzgün halledilmesi de filmin 'estetik' başarısı..

Bu arada, tek mekân olarak kullanılan bir okul binasının hissettireceği muhtemel monotonluğun, çeşitli oda ve salonların devreye sokulmasıyla, güzelce giderildiğini de söyleyebilirim..




Olayın özü, yine bir cinin varlığı ve onun -bir bakıma- insanlara tasallutu..
Yalnız, şu sıralar yoğun olarak maruz kaldığımız, yerli malı 'cinli' korku filmlerinden bir farkı var bunun..
O da, dini, Kuran'ı ve her türlü 'kutsal'ı alabildiğine sömüren o öncüllerinin aksine, bu mevzuya minumum seviyeden değinerek, şöyle bi teğet geçmesiydi..
Adına bakıp da yanılmayın yani..




Genel olarak alâkasız olsa da, konusu itibarıyla akla hemen Okul (2004)'u getiren; ama ona göre, çok daha iyi çekilmiş Ümmü Sıbyan: Zifir, 'Teen Slasher' alt türü etiketini de lâyıkıyla hak ediyor..

Öte yandan, sıkça tekrarlanan okul koridoru gezinmeleri ve özellikle, süresi epeyi bi uzun, 'müdürün odasından güvenlik kamerası görüntülerini izleyerek heyecanlanma sekansı'nın belki 'vakit doldurucu' bir işlevi vardı; ama sıkıcı olduğu da kesindi..




O değil de, sinemaya seyirci çekmenin bir aracı olarak kullanılan ve artık bu tür filmlerin klişesi haline gelen, 'Bu film gerçek bir olaya dayanmaktadır' palavrasına sarılmayı, kolay kolay bırakamıycaz anlaşılan..




O da değil de, bir sinema filmini, "Ulan İstanbul dizisinin başrol oyuncularından Caner Özyurtlu'nun ana yapımcılığını, diğer başrol oyuncuları Şebnem Bozoklu ve Kaan Yıldırım'ın ortak yapımcılığını üstlendikleri" biçiminde tanıtmanın -benim algılayamadığım- anlamı nedir yahu!?
Dizi filmlerinin, sinema filmlerini cebinden çıkardığı mı?.
Dizi filmde oynamakla manyak gibi para kazanıldığı, insanın oyunculuktan bir anda prodüktörlüğe evrildiği falan mı?.

Peki o zaman, ben sizi daha fazla tutmayayım..




Ümmü Sibyan: Zifir

Yönetmen: Efe Hızır
Oyuncular: Rabia Kaya, Melisa Akman, Mustafa Kırantepe, Gizem Ayaz, Koray Elibol
Yapım: 2014, Türkiye, 80'

3  /5