20.11.14

Annemin Şarkısı :: Kayıp Bir Dengbejin Sesi



Ali, annesi Nigar’la beraber Tarlabaşı’nda yaşamaktadır. 
Doğu’da köylerinin boşaltılması üzerine göç ettikleri bu mahallede, hayatları tekrar kesintiye uğramıştır. 
Kentsel dönüşüm projesi, Tarlabaşı'nı bölüşmeye başlamıştır..
   
Şehirden uzak yüksek beton binaların arasına taşınmalarıyla beraber sorunlar başlar. 
Komşularının köye geri döndüğüne inanan Nigar, sabahları köyüne geri dönmek üzere evdeki eşyaları toparlar. 
Bazı günlerse, kendini İstanbul sokaklarına atar. 
Genç öğretmen Ali, gittikçe hastalanan annesini mutlu etmek için farklı yöntemlere başvurur: Hediyeler alır, gittiği her yere onu da motoruyla götürür, rüyalarına giren şarkının peşine düşer. 
Aynı zamanda Ali, kız arkadaşı Zeynep’in hamile olduğunu öğrenir; fakat o, kendini baba olmaya hazır hissetmemektedir. 
'Zavallı' Ali, iki kadının arasında çaresiz kalmıştır.

Bencil Erkek Sendromu

Filmin en değerli tarafı, az ya da çok, ama bi şekilde odağına aldığı 'önemli' hususların çeşitliliğiydi..
İlginç olanı da, bütün bu hususların birbirleriyle olan, açık ya da gizli irtibatları..




İlki, zaten çok açık; filmin de asıl meselesi olan 'Kürt Sorunu' ve onun doğrudan etkisinde kalan, küçüklü büyüklü bireyler..

Etkisi önemli, ama pek irdelenmeden geçilen, Kentsel Dönüşüm Projesi'ni, şöyle bi hatırlatan filmin odaklandığı diğer bir husus da, Nergis Hanım filminde, ilerlemiş ve kötüleşmiş bir örneğini içimiz yanarak izlediğimiz, yaşlı ebeveyniyle oturmak, sürekli onlarla ilgilenmek zorunda kalan evlatların hal-i pürmelali..



Gelelim, filmin ana kahramanı olan Ali'nin (Feyyaz Duman), sevgilisi Zeynep'le (Nesrin Cavadzade) olan ve çıkmaza doğru sürüklenen ilişkisine..

Erkek milletinin %98'ine tekâbül eden bir oranın içinde yerini almış Ali de, bencil ve kadın ruhundan tamamen habersiz bir elemandır.. (Bendenizin, geriye kalan %2'nin içinde bulunduğunu hatırlatmama, bilmem gerek var mı?)




Öğretmenliğinin yanı sıra yazarlık da yapan Ali -sorun çıkarmadıkları sürece- annesi, sevgilisi ve kitaplarıyla oluşturduğu dünyasında -her şeye rağmen- mutlu ve de huzurludur..

Annesi Nigar'ın (Zübeyde Ronahi), 'memleket hasreti' kaynaklı problemi neyse de, gereken ilgiyi göstermediği için zaten mızmızlanan, şimdi de çocuk doğurmaktan bahseden Zeynep, Ali'nin -dokunulmaması gereken- o huzurunu, iyice bozmaya başlamıştır bile..




Rantsal Bölüşümün Kucağında
   
Bir zamanlar köylerini yakan, yıkan, oğullarını, kızlarını öldüren, ana dilinde konuşturmayan, sonunda, sadece oradayken kendisi gibi ve mutlu olabildiği memleketinden dahi göçe zorlayan Devlet, aynı insanlara şimdi de uyguladığı, gerçek ve işlevsel adı Rantsal Bölüşüm olan Kentsel Dönüşüm Projesi'yle, İstanbul'un ortasında da rahat yüzü göstermeyecektir..




Bütün bu gerçekleri film söylemiyor açık açık, ben söylüyorum; o ise kibarca hatırlatıyor bize, görüntüleriyle fısıldıyor, dengbejlerin kelamıyla sesleniyor, anaların sessiz gözyaşlarıyla haykırıyor..

Doğrudan olmasa da bi şekilde ve ister istemez devreye girecek 'siyasi' tarafa, böylesine sanatsal işlerde bağırmadan, slogan atmadan konuya yaklaşmak, aslında çok akıllıca bir tercih..




Bence, Kürt sanatçı dostlarımız (elbette, halkının kurtuluşunu kendilerine misyon edinmiş olanlara sesleniyorum), mümkün olduğu kadar, bu yoldan ayrılmamalı..
Böylelikle kendilerini ve davalarını hem daha iyi anlamış ve anlatmış olacaklar, hem de onları şimdiye kadar yanlış tanıyanların ya da tanımak istemeyenlerin empati yapmasını sağlayarak, kendi saflarına yakınlaştıracaklardır..



Erol Mintaş'ın ilk uzun metrajı olan Klama Dayîka Min, hayatın içinden, hoş ya da fena, kocaman ya da minicik ayrıntıları titizlikle araştırarak, başarıyla yakalayabilmiş bir senaryoya; sade, doğal ama çarpıcı bir üsluba sahip yönetmenliğe; gayet iyi oyunculuğa ve akıcı bir anlatım sağlayan, 'çağdaş dokunuşlu' kurguya sahip bir drama olarak, belki küçük, ama kendini tanıyan, 'haddini bilen' bir film..




Annemin Şarkısı / Klama Dayîka Min

Yönetmen: Erol Mintaş
Oyuncular: Feyyaz Duman, Zübeyde Ronahi, Nesrin Cavadzade
Yapım: 2014, Fransa - Türkiye - Almanya, 90'

3.5   /5