Meryem :: Anne Ben Evli miyim?.

Yüzünün güzelliğini içinin güzelliğiyle tamamlamış şirin bir genç kızımız olan Meryem, aynı kasabadan, ama uzunca bi süredir İstanbul'da çalışan Mustafa'yla evlendirilmiştir..

Belli ki aile baskısıyla evlenmek zorunda kalmış Mustafa (Mehmet Usta), düğün sonrası bir kaç gün kaldığı kasabadan İstanbul'a dönmüş; zavallı Meryem'i (Zeynep Çamcı), 'kaynata evine- kaynana eline' muhtaç, kocasız ve boynu bükük bi şekilde ortada bırakmıştır..

'Masumiyet timsali' taze gelin, 'Koca' denilen o boyu devrilesicenin bir gün kendisini İstanbul'a aldıracağını ve ömür boyu mutlu olacağını hayal ederken; öte yandan, askerden ağır psikolojik travmalarla yeni dönmüş, kasabanın 'bıçkın' delikanlısı Murat'ın (İsmail Hacıoğlu) sözlü tacizlerine de katlanmak zorundadır..

Askerlik öncesinde Meryem'le aralarında bir nevi 'sevda' durumları yaşanmış, ama yokluğunda da onu başka bir herife kaptırmış Murat'ın onulmaz aşk yarası, artık tam bir takıntıya dönüşmüştür..

Beklemek zor, umutsuzluk daha da zordur..

Meryem'in gittikçe büyüyen 'koca hasreti', aslında memlekete dönmeyi katiyen düşünmeyen Mustafa'nın savsaklamalarıyla, umutsuzluğa dönüşür..

Bu sırada aklına gelen, "O buraya gelmiyorsa şayet, ben giderim İstanbul'a" düşüncesi, Meryem'e yeni bir umut gibi görünmektedir..

Mommo (2009)'daki öksüz iki kardeşin 'yürek dağlayıcı' öyküsünden, 'görücü usulü'ne kurban giden taze gelin Meryem'in, hasret türküsüne..

Kırsala dair, 'dert yüklü' malum meseleleri gayet ustaca anlatmayı sürdüren Atalay Taşdiken, ilk filmiyle yakaladığı başarının tesadüfi olmadığını kanıtlayan Meryem'le yeniden karşımızda..

Hâl böyleyken, Mommo'nun, sanırım kahramanlarının çocuk olmasından kaynaklanan duygu yoğunluğunu ve 'masalsı' atmosferini burada bulamamak, insana biraz hayal kırıklığı yaşatmıyor da değil doğrusu..

Atalay Taşdiken'in oyuncu yönetimi -beklendiği gibi- yine kusursuz görünürken, özellikle Zeynep Çamcı ile kayınpederi canlandıran Mustafa Uzunyılmaz'ın performanslarının filme katkısı büyük..

Kurmacanın 'sağlam' duruşunu, gerçeğin aniden inen tokadıyla -son anda- bozarak seyircisini şaşırtan film, bir nevi 'yabancılaştırma efekti' sağlayan bu ilginç finaliyle de övgüye değer..

Farklı derecelerdeki varyasyonlarıyla dünya ölçeğinde de karşılaşılan, 'toplumun kadına dayattığı davranışlar ve vazifeler' gerçeğinin en vahim halleriyle cebelleşen Türk kadınının mevcut durumunu, bağırıp çağırmadan, ama tüm sarsıcılığıyla bir kez daha hatırlatan bir yapım Meryem..

Öte yandan -filmin de işaret ettiği gibi- kırsal kesimde daha da boğucu hale gelen bu baskının, kadın kısmı kadar, erkek taifesini de zorladığı yadsınamaz bir gerçek..

Kendilerine ya da oğullarına gelin değil de, evlerinde ırgat misali çalışacak kadın arayan 'erkek tarafı'nın, oğullarına baskı uygulayarak, onu ailenin menfaatine uygun biriyle evlenmeye mecbur kıldığına tanık oluyoruz..

Elbette bu cendereden kurtulmak oğlan için çok daha kolaydır..

Ancak kadının, kaderine boyun eğmekten gayrı çaresi yoktur..

Tabii ki şayet, 'kötü kadın' damgası yemeyi, dışlanmayı hatta -töre gereği- öldürülmeyi göze alamıyorsa..